zeynep özyılmazel

Soğuk ve karlı bir kış günü. Istanbul. Tophane. Evdeyim. Küçücük evimin, beni hayallerimin kocaman dünyasına bağlayan penceresinin önünde, karla kaplanmış Tophane-i Amire’nin kubbelerini seyrederken, seneler öncesine gidiyorum. Bugün sahneye ilk çıkışımın 10. yıldönümü… Sahi ben bu işi yapmayı ne zamandır istiyordum? İlk sahneye çıkma hayallerini ne zaman kurmaya başlamıştım? Bulmam zor… “Kendimi bildim bileli” demek lazım aslında! “Peki neden 33 yaşına kadar bekledin?” diye sorarsanız, işte orada yatan bir hikaye var… Ben… Devamını oku